Dynamiczna poduszka
Rostisław Jewgieniewicz zainteresował się ekranoplanami jeszcze w latach 50. XX wieku, kiedy się wyjaśniło, że prędkość 100-150 km/h stanowi optymalny i maksymalny przedział dla wodolotów. Żeby pokonać tą barierę prędkości, należało statek podnieść z wody i pozwolić mu lecieć nisko nad jej powierzchnią – ekranem – na wysokości 3-4 metrów. Powstająca w tym przypadku warstwa sprężonego powietrza stawała się dynamiczna poduszką, na której opierały się skrzydła pojazdu, poruszającego się z dużą prędkością. Dzięki temu pojazd ten staje się o wiele bardziej ekonomiczny i ładowny od zwykłych samolotów.
Całość materiału tutaj:
http://wszechocean.blogspot.com/2013/07/wodoloty-i-ekranoplany.html
|
